“Vooraf had ik nooit kunnen dromen dat ik moeder zou worden van een meervoudig gehandicapt kind”, vertelt Loes van Horen. “Ik had dan ongetwijfeld gedacht ‘dat wil en kan ik niet’. Als het je overkomt, maak je opeens deel uit van een andere wereld. Ik noem het de onderwaterwereld.”

De onderwaterwereld bestaat volgens Loes uit mensen en kinderen die je voorheen vrijwel nooit in het dagelijks leven tegenkwam. “Mensen die erin zitten, begrijpen elkaar.” Haar dochtertje Ide van zeven is geestelijk en lichamelijk nog geen jaar.

“Ide kwam gezond ter wereld na een zwangerschap en bevalling zonder complicaties. Toen zij zeven, acht maanden oud was, begon ze bepaalde aanvallen te laten zien. Al gauw dacht ik ‘hier klopt iets niet’. Aangezien de verschijnselen zich steeds vaker herhaalden, ben ik naar de huisarts gegaan. Zelf dacht ik direct aan epilepsie, omdat het telkens om een klein moment van afwezigheid ging, waarbij ze met haar lijfje een soort schrikreactie had van zeg een seconde. De huisarts wilde er niets van weten. Hij bestempelde het als iets wat baby’s gewoon doen en adviseerde me om na de vakantie maar eens terug te komen.” Lees verder via de pdf van dit interview in Vakblad Vroeg >

 

 

------
Abonneer u op onze gratis digitale nieuwsbrief en u ontvangt wekelijks een overzicht van relevante ontwikkelingen rond ouderschapskennis en –ondersteuning

LAAT EEN REACTIE ACHTER