Kinderen van ouders met psychische en verslavingsproblematiek hebben steun nodig, maar niet per se van de geestelijke gezondheidszorg (ggz). Die support kan ook, en wellicht liever, geboden worden door naasten. Socioloog en onderzoeker Elize Lam pleit voor een ggz op gepaste afstand.
Laten hulpverleners van de ggz en daarbuiten zich allereerst en vooral richten op de ouders met problemen (en hun partners), en hen adequaat ondersteunen bij hun ouderschap. Dat gebeurt nog veel te weinig, al zijn er enkele goede uitzonderingen. Het is niet nodig om kinderen standaard te behandelen, om de keten ‘van depressie’ te doorbreken. Die kan ook worden doorbroken doordat ouders hun problemen te boven komen, of er zo mee om leren gaan dat ze er voor hun kinderen kunnen zijn, of doordat kinderen voldoende kunnen beschikken over omgevingsbronnen.
Laat professionals kinderen alleen rechtstreeks helpen wanneer ze vastlopen of als de hulpbronnen opdrogen. Dat vraagt lef en adequaat aansluiten bij ouders en kinderen. Ieder kind balanceert tenslotte op z’n eigen manier.
Lees verder op de website van SocialeVraagstukken.nl
Abonneer u op onze gratis digitale nieuwsbrief en u ontvangt wekelijks een overzicht van relevante ontwikkelingen rond ouderschapskennis en –ondersteuning
