Grootouders en kleinkinderen varen wel bij sterke onderlinge band

Een nauwe relatie tussen grootouders en volwassen kleinkinderen heeft een meetbaar effect op het psychologisch welzijn van beide partijen, blijkt uit Amerikaans onderzoek. Dit geldt voor zowel emotionele betrokkenheid als praktische ondersteuning, mits dit laatste wederzijds is.

Dat blijkt uit een gegevensanalyse van 376 grootouders en 340 kleinkinderen, die gedurende 19 jaar werden gevolgd. Voor de studie keken onderzoekers Sara Moorman en Jeffrey Stokes van de Amerikaanse University of Massachusetts Boston naar twee soorten banden tussen grootouders en volwassen kleinkinderen. De eerste is de affectieve solidariteit, wat zoveel wil zeggen als emotionele betrokkenheid. “Hoe meer emotionele steun grootouders en volwassen kleinkinderen van elkaar krijgen, hoe beter hun psychologische gezondheid”, aldus Moorman. Daarnaast analyseerden de onderzoekers het effect van de zogenaamde functionele solidariteit, wat slaat op de praktische hulp. Denk maar aan het uitvoeren van klusjes, het geven van advies of financiële hulp, of het bieden van vervoer. Daaruit bleek dat grootouders die praktische hulp bieden minder vaak in een depressie belanden.

Opvallend was dat grootouders die alleen zulke praktische hulp krijgen, maar die zelf niet kunnen of willen bijspringen, wél meer depressieve symptomen vertonen. “Als een grootouder hulp krijgt, maar die niet kan geven, voelt hij zich slecht. Grootouders verwachten dat ze hun kleinkinderen kunnen helpen, zelfs als hun kleinkinderen volwassen zijn, en het is frustrerend en deprimerend voor hen om in plaats daarvan net afhankelijk te zijn,” aldus Moorman.

De onderzoekster wil dan ook alle kleinkinderen aanraden om de hulp van oma’s en opa’s sowieso te aanvaarden, zelfs als je eigenlijk geen hulp nodig hebt. “Laat je grootmoeder gerust een cheque uitschrijven op je verjaardag, ook al zit ze in de sociale zekerheid en heb je al jaren een vaste baan”, klinkt het. Moorman vermeldt in haar rapport ook nog een andere conclusie: “De studie bewijst ons dat naast echtgenoten en kinderen ook volwassen kleinkinderen een echte hulpbron kunnen zijn als het gaat om de zorg voor een oudere volwassene.”

Bron: gezondheid.be