Juist gezinnen die het hard nodig hebben, aarzelen vaak om hun familie en bekenden om steun te vragen. Ze schamen zich, denken alleen op de wereld te staan of willen anderen niet belasten. Hoe doorbreek je dat en betrek je toch hun netwerk erbij?
Die vraag vormt de insteek van een artikel in de nieuwe editie van Augeo Magazine. ‘Om echte veiligheid te realiseren heb je het netwerk echt nodig,’ zegt Nic Drion van het expertisecentrum van de William Schrikker Groep. ‘Met alleen hulpverlening red je het niet. Je kunt een moeder met een alcoholverslaving naar de verslavingszorg doorverwijzen, maar wie zorgt er voor het kind als moeder alsnog die fles wijn opentrekt? Professionals zijn nou eenmaal niet 24/7 beschikbaar.’
Ook Anneke Keizer, jeugdverpleegkundige in een sociaal wijkteam, ziet het belang van het sociaal netwerk: ‘Professionals komen en gaan, maar de familie en het netwerk zullen altijd blijven. Met hen kun je het fundament onder het gezin steviger maken.’
Trauma’s helen
De meerwaarde van mensen uit de omgeving zit volgens Drion niet alleen in de nabijheid en beschikbaarheid, maar ook in de kennis die ze over het betreffende gezin hebben. ‘Familie of vrienden kennen het gezin ook van momenten dat het wél goed gaat, of uit perioden dat er zelfs niets aan de hand was. Ze zijn op een andere manier betrokken en kunnen dus extra informatie leveren.’
Het sociaal netwerk is ook van belang bij de heling van trauma’s, benadrukt Drion. ‘Uit onderzoek blijkt dat de belangrijkste helende factor de verbinding met het netwerk is. Het gevoel hebben dat je er mag zijn en dat anderen er onvoorwaardelijk voor jóú zijn. Dat geldt zeker voor kinderen die uit huis geplaatst zijn; ook dan moet je aandacht besteden aan het netwerk.’ Hij verwijst naar een uitspraak van Kevin A. Campbell, de grondlegger van Family Finding: ‘Veiligheid zonder heling is tijdelijk, helen gebeurt in het netwerk.’
Beginnen met een klein kringetje
Anneke Keizer krijgt als jeugdverpleegkundige in het sociaal wijkteam regelmatig te maken met multiproblem-gezinnen. ‘Een van de pijlers van het wijkteam is het betrekken van het sociaal netwerk. Dat doen we vrijwel altijd door een netwerkberaad te houden: we gaan met alle mensen aan tafel die betrokken willen zijn bij het gezin.’
De gezinnen zelf hebben vaak het gevoel dat er niemand voor ze is. Dat ze er alleen voor staan. Ze zullen niet snel mensen uit hun omgeving durven vragen om hulp. Keizer: ‘Met de vraag: wie vinden het belangrijk dat het goed met jullie gaat?, open je deuren bij ouders.’
Er is altijd iemand te vinden die wil dat het goed gaat, zeker met de kinderen, zegt Keizer. ‘Dat is universeel. We beginnen klein, en breiden de kring steeds verder uit. Soms eindig je met een klein groepje, soms met een zaal vol. Voor ouders is het hartverwarmend om te zien dat er inderdaad mensen zijn die om ze geven. Dat geeft extra energie om aan de slag te gaan.’
Lees het artikel verder online >>
Abonneer u op onze gratis digitale nieuwsbrief en u ontvangt wekelijks een overzicht van relevante ontwikkelingen rond ouderschapskennis en –ondersteuning
