“Ik kan er dit schooljaar even geen curlingouders bij hebben”, verzuchtte juf Ank in de nieuwste aflevering van De Luizenmoeder. Terecht, vindt opvoedkundige Marina van der Wal. “Alle obstakels op het levenspad van je kind wegvegen, is een vorm van kindermishandeling.”
Want dat doen curlingouders, zegt opvoedkundige Marina van der Wal in een interview met RTL Nieuws. “Alles dat maar tot frustratie zou kunnen leiden bij een kind, wordt weggepoetst. Alles dat ongemak oplevert, hoeft een kind niet meer te doen. Of het nou gaat om afwassen en opruimen of sporten als het koud is.”
Levensstruggles
Ze noemt het voorbeeld van een moeder die vroeger zelf altijd door de regen moest fietsen en daar nog steeds een pesthekel aan heeft. “Zij brengt haar kind dus altijd als het regent en ontneemt het daarmee een levenservaring. Namelijk dat je prima door de regen kunt fietsen zonder er minder van te worden.”
Wie als ouder denkt dat dit juist goedbedoeld is en alleen maar gedaan wordt uit liefde voor je kind, komt volgens Van der Wal bedrogen uit. “Als volwassene wil je op zo’n moment geen ongemakkelijk gevoel hebben bij de levensstruggles van je kind. Daarom rijd je voor ze door de regen, ruim je hun rotzooi op, schrijf je hun werkstuk.”
Minder veerkrachtig
Als ouder moeten we er meer bewust van zijn dat we deze neigingen hebben, vindt Van der Wal. “We verhinderen onze kinderen zo om evenwichtige, gezonde, prettige volwassenen te worden. In plaats daarvan zitten we met studenten die sneller een burn-out hebben, kinderen die hun emoties niet in bedwang kunnen houden en pubers die steeds minder veerkrachtig worden.”
“Wat we ze moeten meegeven is het vermogen om zelf na te denken voordat ze iets gaan doen. Juist in hun jeugd kunnen ze zich in een veilige omgeving voorbereiden op volwassenheid. Een kind niets meer zelf laten doen, is kindermishandeling.”
Niet makkelijk
En daar hoort nu eenmaal bij dat ze ook nare dingen meemaken. Van der Wal geeft wat voorbeelden: het overlijden van een huisdier (‘en dan niet zeggen dat Fikkie slaapt’), niet worden uitgenodigd voor een feestje, nakomen, veel moeite in een werkstuk steken en dan toch een onvoldoende krijgen.
Niets menselijks is ons vreemd, zegt ze daarover. “Dat we onze kinderen blij en gelukkig willen hebben, is niet meer dan logisch. Maar het leven is nou eenmaal niet makkelijk.”
Zelf dingen leren doen
Je moet je kind leren dingen zelf te doen, zegt Van der Wal. “Tegen een peuter zeg je niet: ruim op! Maar: kom, we gaan samen opruimen. Als je puber een bijbaantje wil, oefen dan de vragen die bij het sollicitatiegesprek kunnen worden gesteld. En in plaats van het werkstuk voor je kind te maken, denk je mee door vragen te stellen over de methode en de bronnen.”
Het doel van opvoeden is jezelf onnodig maken. Wij doen nu het tegenovergestelde, zegt Van der Wal. “Terwijl je je kind juist een lol doet met het ontwikkelen van die executieve functies. Rond zijn of haar zestiende zou je kind voor zichzelf moeten kunnen zorgen – ook al betekent het dat jij continu met je nagels in het tafelblad zit van spanning en frustratie.”
Abonneer u op onze gratis digitale nieuwsbrief en u ontvangt wekelijks een overzicht van relevante ontwikkelingen rond ouderschapskennis en –ondersteuning
