Alle kroost heeft baat bij een goede kinderopvang en hetzelfde geldt voor de ouders. Daarom is het van belang om kinderopvang in te bedden in het leven van kinderen. Dat kan door alle kinderen vanaf nul jaar recht te geven op twee dagen opvang per week.

Hiervoor pleit Hélène Smid van de Branchevereniging Maatschappelijke Kinderopvang in een artikel in het AD naar aanleiding van een rapport van McKenzie. Uit het rapport blijkt dat de Nederlandse vrouwen in Europa de meeste deeltijduren maken. Smid denkt dat de opvatting over kinderopvang een van de oorzaken is. Zij wijst erop dat Nederlandse vrouwen de minste betaalde arbeidsuren maken binnen Europa.

Verkeerde denkbeelden

Dit typisch Nederlandse verschijnsel heeft veel consequenties, onder meer voor ons denken over kinderopvang. ‘Kinderopvang heb je alleen nodig als je werkt.’ En: ‘kinderen zijn thuis beter af’. Deze denkbeelden en ons deeltijdwerken maken dat kinderen relatief weinig uren per week naar de kinderopvang gaan. Mede daardoor zien ouders niet dat de ontwikkeling van hun kind baat kan hebben bij professionele begeleiding. En daarmee ontbreekt de druk om te investeren in de kwaliteit, wat ouders kritisch maakt over kinderopvang. ‘Juist omdat Nederlandse vrouwen tóch maar een paar dagen werken, hoeft de kinderopvang ook niet zo goed te zijn’, is de stelling van prof. dr. Janneke Plantenga, van de Leerstoel Economie en Welvaart aan de Universiteit Utrecht.

Verbeteren kwaliteitsniveau

Daarnaast werken pedagogisch medewerkers in de kinderopvang veelal in deeltijd. De stabiliteit binnen de groep, met wisselende kinderen en medewerkers, kan dus niet hoog zijn. Kinderopvangorganisaties doen hun best stabiliteit en optimale kwaliteit te bieden binnen de huidige deeltijdcontext, maar lopen tegen deze ‘deeltijdklem’ aan.

Jojo-effect

Ook de politiek ziet kinderopvang als een arbeidsmarktinstrument, met als gevolg dat de kinderopvang uitermate gevoelig is voor de economische situatie. Vanuit kostenoogpunt is dat zelfs zeer effectief: krimp bij economische crises en groei in tijden van herstel. Dit jojo-effect maakt echter dat een basiskwaliteitsniveau moeilijk te waarborgen is. Wat Nederland nodig heeft, is een stabiele kinderopvangsector met het uitgangspunt dat kinderopvang goed is voor de ontwikkeling van kinderen. Dat helpt ook werkende ouders en dus de BV Nederland. Hier ligt een rol voor de overheid. Geef kinderopvang, net als het onderwijs, een onomstreden plek in het leven van kinderen. Dat kan door alle kinderen vanaf nul jaar recht (geen plicht) te geven op twee dagen opvang per week.

Hebben ouders voldoende kennis over de toegevoegde waarde van professionele kinderopvang en maken zij een bewuste afweging? Laten zij zich leiden door de typisch Nederlandse opvatting dat goede ouders niet fulltime werken?

Minister van Onderwijs Ingrid van Engelshoven vroeg zich bij aanbieding van het rapport terecht af of de keuze van vrouwen voor een kleine deeltijdbaan wel een vrije keuze is. Het is tijd om het debat over deeltijdwerk in relatie tot ons denken over kinderopvang nieuw leven in te blazen! De overheid zou het goede voorbeeld moeten geven door te laten zien dat professionele kinderopvang goed is voor kinderen.

Hélène Smid,
Branchevereniging Maatschappelijke Kinderopvang

Bron: AD via topics.nl

------
Abonneer u op onze gratis digitale nieuwsbrief en u ontvangt wekelijks een overzicht van relevante ontwikkelingen rond ouderschapskennis en –ondersteuning

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

2 REACTIES

  1. De basis en de kern ligt voornamelijk in het feit dat de NL vrouw een korte kraamperiode kent in tegenstelling tot landen zoals Duitsland en Scandinavische landen. Op het moment dat de NL vrouw langer kan genieten van het nieuwe gezinsleven, wennen, aanpassen en zowel voor man als vrouw een eerlijke verdeling wordt gemaakt dan lopen de ratio’s ook heel anders. De “mannen” van dit onderzoek kijken alleen naar factor X terwijl ze ook naar de andere factoren moeten kijken (periode en verlof regering Europees gezien) maar daar hoor je de onderzoekers niet over want dat kost de werkgever uiteindelijk geld.

    https://www.volkskrant.nl/mensen/hoe-regelen-europese-landen-hun-vaderschapsverlof-vier-voorbeelden~b9b1341c/

    https://www.google.nl/amp/s/www.vogue.nl/cultuur/cultuur-nieuws/amp22494531/dit-zijn-dus-de-beste-en-slechtste-eu-landen-om-op-zwangerschapsverlof-te-gaan/

    NL scoort niet slecht maar er worden wel belangrijke factoren gemist. Als je dan naar Dr. Sears kijkt van attachment parenting blijkt uit onderzoek dat de eerste paar maanden en zeker eerste jaar van een baby zeer belangrijk zijn (op het gebied van hechting bijvoorbeeld). Als in de eerste jaren op het gebied van hechting iets niet goed gaat kan het kind daar in zijn latere leven overlast door ondervinden;

    https://www.nji.nl/Hechting-en-hechtingsproblemen-Probleemschets-Gevolgen

    Al met al kan het niet zo 1,2,3 gesteld worden dat vrouwen maar meer moeten werken en kinderen (beter) af zijn bij de opvang. Het heeft allemaal met een balans te maken die onlosmakelijk met elkaar verbonden is.

    En er wordt voorbij gegaan aan een belangrijke feit; dat er echt ouders zijn (moeders) die er voor kiezen om juist minder te werken, omdat dit kan en mag. Dat is pas feminisme. Dat je denkwijze hebt of je wil werken of thuis wil blijven en niet dat het een moet is. Tegenwoordig wordt de vrouw in NL weg gezet als een slechte betaalde lui persoon” terwijl wij als vrouw wellicht de luxe verworven hebben überhaupt die keuze te kunnen maken (werken of thuisblijven). Een man daarentegen is maatschappelijk gezien veel slechter af want als een man dezelfde keuze als een vrouw zou (kunnen & mogen) maken dan krijgt de man hierover scheven ogen.

    Verder voor de professionalisering van de kinderopvang juich ik vastigheid, continuïteit alleen maar toe. Uiteindelijk is dit beter voor het kind en de werkende ouder.

LAAT EEN REACTIE ACHTER