Van een beetje tegenwind wordt een kind sterker. Helaas hechten steeds meer ouders (en dan vooral de vaders) waarde aan bescherming in plaats van experimenteren, aldus psycholoog Steven Pont in een column in De Volkskrant. ‘Als we niet oppassen verzanden we met z’n allen ten opzichte van onze kinderen in een soort ‘poekie-poekie-pedagogiek’, waarbij we werkelijk in alles voor onze kinderen een gevaar gaan zien’.
Kinderen vallen volledig onder onze hoede en we moeten ze een veilige wereld bieden. Maar die veiligheid staat altijd in het teken van zoeken naar onveiligheid met experimenteren, met oefenen, met spelen. Vroeger vond je hierin vooral juist vaders aan je kant, die snapten dat een beetje tegenwind een kind sterker maakte.
Maar uit onderzoek van VeiligheidNL en Stichting Opvoeden.nl blijkt namelijk dat vaders aan het opschuiven zijn. Zij stimuleren hun kinderen tegenwoordig veel minder om risicovol te spelen dan de moeders. En niet zo’n beetje ook. Van de moeders moedigt nu zo’n 30 procent hun kind aan om risicovol te spelen, tegenover 16 procent van de vaders. Nu is 30 procent als ouder natuurlijk al angstaanjagend weinig en zelfs zorgelijk, maar 16 procent is werkelijk beschamend. Verder gaf maar liefst 58 procent van de vaders in datzelfde onderzoek ook aan dat ze hun kinderen niet toestaan op een manier te spelen zoals ze dat zelf vroeger als kind wel deden. Ook dat is weer meer dan de moeders, die toch ook nog de 41 procent haalden.
De conclusie, vaders hebben de moeders ingehaald. Ze halen kinderen vaker uit bomen, zijn vaker niet te harden voor leerkrachten en vermijden op alle gebieden vaker het risico. Voorheen was je een man als je je kind extra uitdaagde, kennelijk is het nu juist mannelijk om te laten zien hoe goed je wel niet in staat bent om je kind te beschermen.
We hebben steeds meer het idee dat begeleiding van onze kinderen vooral heel veel bescherming betekent. Vanuit de pedagogiek gezien is dat echter een grove misvatting, omdat alle leren uiteindelijk via de ervaring gaat.
Kinderen moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. En dat moet af en toe ook fout gaan. Want vaak als dingen fout gaan, gaan ze in ontwikkelingspsychologisch opzicht juist goed.
Klik hier om de hele column van Steven Pont te lezen, getiteld: Beschermende vaders, pas op met die ‘poekie-poekie-pedagogiek’
Abonneer u op onze gratis digitale nieuwsbrief en u ontvangt wekelijks een overzicht van relevante ontwikkelingen rond ouderschapskennis en –ondersteuning
