Soms merken ouders in mijn praktijk wel eens op dat het opvoeden van mijn kinderen toch wel een stuk gemakkelijker moet zijn geweest gezien mijn kennis over dit onderwerp. Het is een logische gedachtegang voor wie om zich heen kijkt. Opvoedkundige tijdschriften, programma’s als de ‘Nanny’ of het aanbod van cursussen geven de indruk dat opvoeden een vorm van toegepast wiskunde is: 1 + 1 = 2. Als je je kind maar op tijd beloont en voldoende aandacht geeft, komt het wel goed. Omgekeerd zou dit impliceren dat wanneer kinderen zich misdragen, de ouders als opvoeders hebben gefaald. Zo kunnen we ons voorhouden dat we in een maakbare samenleving ieder probleem kunnen oplossen. Een cursus als ‘Opvoeden zo’ of ‘ Triple P’ volstaat om de ergste problemen op te lossen… Was het maar zo gemakkelijk.
Af en toe kon ik echter ook hardnekkig met de opvoeding worstelen. Bijvoorbeeld wanneer ik geen vat kreeg op mijn gedrag of niet begreep waarom iets fout ging. Wanneer ik ouders daarover vertel, dan vraagt dat wel een toelichting. Dan leg ik uit dat een ander deel van mijn hersenen soms de regie overnam van mijn mensenbrein. Mijn reptielenbrein als het om overleven gaat en mijn dierenbrein als mijn emoties erg op spelen. Dan gaat alles wat ik bedacht en geleerd heb zo de prullenbak in. Een moeder gaf daar onlangs een mooi voorbeeld van. Ze raakt direct in paniek als haar kinderen alleen ergens heen moeten. Ze weet wel dat dit niet nodig is en kan het ook verklaren vanuit haar verleden, maar helpen doet dat niet.
Zo spelen voortdurend angsten en overlevingsstrategieën een verwarrende rol in onze poging redelijke opvoeders te blijven. Kennis over opvoeden helpt dan niet. Het is nodig op een onderliggend niveau iets te doen aan de ouder-kindproblematiek. Een cursus en behandeling Theraplay, psychomotore psychotherapie of schematherapie biedt dan zinvolle extra bagage. Vanuit deze gedachtegang zal ik de komende tijd hier schrijven over mijn ervaringen als ouderbegeleider.
Bert Krapels,
Klinisch psycholoog en psychotherapeut
Abonneer u op onze gratis digitale nieuwsbrief en u ontvangt wekelijks een overzicht van relevante ontwikkelingen rond ouderschapskennis en –ondersteuning
Abonneer u op onze gratis digitale nieuwsbrief en u ontvangt wekelijks een overzicht van relevante ontwikkelingen rond ouderschapskennis en –ondersteuning
Zeer herkenbaar maar daarom net dat ik heel wat houvast vind in een programma als Triple P voor als mijn reptielenbrein het dreigt over te nemen! Het maakt van mij geen onfeilbare alwetende ouder maar als je door het bos moet beter met een pad dan zonder en af en toe draal je inderdaad wat rond of kom je toch niet zo goed uit als je had gepland … Maar al bij al doen wij het als ouder niet zo slecht met onze ondertussen volwassen geworden kinderen. En inderdaad, met toch wel wat ondersteuning vanuit het Triple P programma …