Ruim een derde van de Nederlandse pleegkinderen heeft een migratieachtergrond. Maar de meeste Nederlandse bestandspleegouders hebben dit niet. Daarom is het van groot belang dat pleegzorginstellingen actief aandacht besteden aan etnische identiteitsontwikkeling. Pleegkinderen kunnen dan ontdekken wie ze zijn en bij wie ze horen in termen van etniciteit.
Veel pleegkinderen worden geplaatst in een gezin met een andere etnisch-culturele achtergrond dan zij zelf hebben. Het onderzoek van Clementine Degener gaat over deze groep pleegkinderen. Zij bekeek welke invloed een transculturele plaatsing kan hebben op de etnische identiteit van pleegkinderen met een migratieachtergrond in de adolescentiefase.
Zij toont aan dat pleegkinderen soms verschillende en tegenstrijdige boodschappen kregen van ouders, pleegouders en klasgenoten. Zij hadden last van verwarring over hun etnische identiteit of kregen het gevoel te moeten schakelen tussen verschillende etnisch-culturele achtergronden. Pleegkinderen zochten naar manieren om daarmee om te gaan.
Ook worstelden pleegkinderen met twee van hun identiteiten die een maatschappelijke minderheidsstatus in zich droegen: hun pleegkind-identiteit en een etnische minderheidsidentiteit. Deze twee identiteiten kruisten elkaar en versterkten een gevoel van ‘anders zijn’.
Hoewel pleegouders etnische identiteit belangrijk vonden, besteedden zij weinig aandacht aan etnische identiteitsontwikkeling. Zij probeerden vooral een veilige thuishaven te zijn voor de pleegkinderen. Voor hen waren kwesties van etniciteit daarom minder urgent. Daarbij stelden zij de vraag in hoeverre zij nog één konden zijn als pleeggezin wanneer zij verschillen in etniciteit benoemden.
Bron: rug.nl
Abonneer u op onze gratis digitale nieuwsbrief en u ontvangt wekelijks een overzicht van relevante ontwikkelingen rond ouderschapskennis en –ondersteuning
