Nieuwe generatie vaders betrokkener dan ooit

De nieuwe generatie vaders is steeds meer betrokken bij de opvoeding van hun pasgeborenen. Dat die ‘dad-ication’ heel uiteenlopende invullingen krijgt, bewijzen de huidige parentingtrends, aldus een artikel in HLN. Tot de nieuwe types behoren de latte-papa, de Tarzan-papa, de (wannabe)bloggende papa, de progressieve papa en de grasmaaierpapa: een vignet met een rood vlaggetje.

Type 1: de latte-papa

Autofabrikant Volvo lanceerde dit jaar een baanbrekende nieuwe ouderschapsregeling, waarbij alle werknemers in Europa, het Midden-Oosten en Afrika straks recht hebben op zes maanden betaalde qualitytime met hun kinderen. Man of vrouw. Het proefproject lanceert de autoreus niet toevallig in Zweden, waar jonge ouders vandaag al recht hebben op 480 (!) dagen ouderschapsverlof, vrij te verdelen over beide ouders. Een overheidsbeslissing die resulteerde in het fenomeen van de ‘latte-papa’s’: kersverse papa’s zetten hun carrière massaal op pauze om fulltime te vaderen over hun jonge kinderen. En die Scandinavische ‘stay at home’-papa’s verzamelen ’s morgens vooral in koffiebars, met een baby op de arm en een stomende latte in de hand.

Ook in België maken steeds meer papa’s gebruik van het wettelijk gegunde ouderschapsverlof – drie op de tien mannen tegenover bijna uitsluitend vrouwen in 1999 – en genieten met volle teugen van kostbare tijd met hun jonge kinderen. En de koffiebars, die schieten ook in België als paddenstoelen uit de grond. Toeval?

Type 2: de Tarzan-papa

Tarzan-papa’s brengen hun kinderen groot met veel zin voor avontuur en natuur. Zonder angst om hun knieën te schaven, een worm uit een appel te peuteren of in het zand te bijten. Deze survivalvaders klimmen met hun kroost in bomen, bouwen vlotten en zien hun kinderen graag uitgroeien tot moedige, creatieve plantrekkers. En misschien wel de volgende generatie kandidaten voor Expeditie Robinson.

Een rapport van de Amerikaanse National Wildlife Federation bevestigt het nut van die aanpak: kinderen die elke dag minstens een uur doorbrengen in de natuur slapen beter, zijn creatiever, geconcentreerder en hebben sterkere botten dankzij de blootstelling aan natuurlijk licht en vitamine D. Het boek Wolvenkinderen staat vol inspiratie voor onvergetelijke avonturen! (€ 29,90, www.wolvenkinderen.com).

Type 3: de (wannabe)bloggende papa

Het papaperspectief was tot voor kort ondervertegenwoordigd in de blogosfeer, maar daar komt verandering in. Na de tsunami aan momblogs kruipen steeds meer papa’s in de pen om het wel en wee van het vaderschap te documenteren en te delen.

Type 4: de progressieve papa

De progressieve papa duikt met volle overgave én een duidelijke visie in het ouderschap. Een visie die vaak lak heeft aan traditie en conservatieve ideaalbeelden en het kind alle ruimte laat om zijn/haar eigen identiteit in te vullen. Ouderschapsexperts spreken van een logische tegenbeweging als antwoord op het heersende helikopterouderschap, waarbij vader en moeder de touwtjes stevig in handen houden.

Type 5: de grasmaaierpapa: een vignet met een rood vlaggetje

De termen grasmaaier- en bulldozerouderschap waaiden recent over uit Hollywood. Enkele celebouders kwamen er in opspraak nadat ze sjoemelden met de procedures om hun nageslacht de beste universiteiten binnen te loodsen. Deze grasmaaierouders gaan nog een stapje verder in het (over)beschermen van hun nageslacht dan helikopterouders: zij cirkelen niet gewoon boven hun kroost om in te grijpen als er zich een obstakel presenteert, nee, ze rijden voorop om het pad te effenen en elke hindernis weg te maaien. Met de beste ouderlijke bedoelingen weliswaar, maar die zijn niet zonder gevaar.

‘Tankstationpapa’

Perfectionismecoach Johan Stiers is zelf vader van drie en begeleidt in zijn praktijk heel wat kinderen, jongeren én hun ouders. Hij werpt zijn licht op de zorgwekkende trend van de helikopter- of grasmaaierouders. “Als coach – en als vader – kijk ik naar de opvoeding van kinderen vanuit een gelijkwaardigheidsprincipe. Om die reden gebruik ik ook zo weinig mogelijk het label ‘kind’. Ik heb het liever over kleine en grote mensen, zonder uitgesproken hiërarchie. Wat we zien bij helikopter- of grasmaaierouderschap is dat de ouder zich – met de beste intenties – gaat verheffen boven het kind en net de persoonlijke ontwikkeling gaat afremmen.”

Zelf ziet hij zichzelf vooral als ‘coachende vader’, in die zin dat hij eerder inzet beloont dan prestatie. “Als we dan in de lijn blijven van labels zoals helikopterpapa of grasmaaierpapa – machines die brandstof nodig hebben – dan geef ik mezelf graag het etiket van ‘tankstationpapa’: een papa waar de kinderen kennis of ervaring kunnen komen tanken wanneer ze het nodig hebben.”

Lees verder op hln.be >>