Maandelijks honderden vragen van ouders over passend onderwijs

Ouders & Onderwijs krijgt maandelijks ruim 500 vragen van ouders over passend onderwijs. Zo lopen veel ouders van het kastje naar de muur bij het zoeken van een geschikte school. Ouders geven ook regelmatig aan dat scholen en samenwerkingsverbanden te veel gericht zijn op wat er niet goed gaat in plaats van wat er nodig is om het wel goed te laten gaan.

Een inventarisatie van Ouders & Onderwijs laat zien waar ouders in de praktijk met name tegenaan lopen:

1. Van het kastje naar de muur bij het zoeken naar een ‘passende’ school

Ouders hebben vrije schoolkeuze. School hoort dus alle kinderen die worden aangemeld in te schrijven. Ouders van kinderen met een extra ondersteuningsbehoefte krijgen echter vaak te horen dat zij hun kind beter niet in kunnen schrijven. Of de school geeft in gedrag en houding ouders het idee dat hun kind niet welkom is. De school zou niet geschikt zijn voor hun kind en zij zouden er beter aan doen hun kind elders aan te melden. Of ze krijgen te maken met enorme intakelijsten, die de school vervolgens gebruikt om te beargumenteren dat een kind op die school niet passend ondersteund kan worden. Het ‘leuren’ met kinderen om een geschikte school te vinden is met het invoeren van passend onderwijs helaas dus niet gestopt.

2. ‘Handelingsverlegen’ of verschuiven van verantwoordelijkheid?

School heeft een zorgplicht voor alle leerlingen. De school kan zich echter ‘handelingsverlegen’ verklaren. Hiermee geeft school aan niet te weten wat ze moet doen om een kind te helpen. Daarmee wordt echter ook de verantwoordelijkheid verlegd. Bijvoorbeeld door maandenlang te doen over het realiseren van een passend aanbod, door kinderen te snel over te plaatsen naar een andere school, of in het ergste geval door ouders te stimuleren hun kind ziek te melden of zelf van school te halen. Het woord ‘handelingsverlegen’ wordt in dit verband te vaak gebruikt om de verantwoordelijkheid voor een kind met extra ondersteuningsbehoefte elders te beleggen.

3. Te veel focus op ‘wat het kind heeft’ en te weinig op ‘wat het kind nodig heeft’.

Ouders geven aan dat scholen en samenwerkingsverbanden vaak gericht zijn op wat er niet goed gaat met een kind en te weinig op wat er nodig is om het wel goed te laten gaan. Als kinderen afwijken van de norm is er een sterke drang om hierop een label te plakken. We horen regelmatig van ouders dat er druk wordt uitgeoefend om hun kind te laten diagnosticeren, omdat er zonder diagnose geen ondersteuning zou kunnen worden geboden. De vraag zou echter moeten zijn ‘wat heeft het kind nodig?’ in plaats van ‘wat heeft het kind?’.

4. Ongelijke verhouding tussen ouders en school.

School heeft een veel sterkere positie dan ouders. Zij beschikt over meer kennis en kan besluiten bepaalde vormen van ondersteuning te bieden of juist te onthouden. Scholen oefenen daarbij impliciet en soms expliciet druk uit op ouders om hierin mee te gaan. Ons zijn bijvoorbeeld diverse signalen bekend van scholen die dreigen met een Veilig Thuis melding wanneer ouders niet willen meewerken aan een voorgestelde aanpak. De meeste ouders zijn niet in staat of bereid om in dit soort gevallen naar de geschillencommissie te stappen. Bovendien sluiten dit soort procedures niet aan bij de urgentie die ouders dagelijks voelen bij hun kind dat knel zit. Er is sterke behoefte aan een onafhankelijke derde partij die op lokaal niveau kan helpen om tot een snelle en gedragen oplossing te komen, in plaats van alleen tot een formeel oordeel. Ouders & Onderwijs wil hieraan bijdragen door in samenwerking met het NCJ een regionaal netwerk voor ouders te ontwikkelen.

Brief aan Tweede Kamer

Over een jaar is de invoeringsperiode van passend onderwijs voorbij. Samen met IederIn en MIND heeft Ouders & Onderwijs een brief aan de Tweede Kamer geschreven, klik hier.

Bron: oudersonderwijs.nl