Hectische baan én jonge kinderen? Dat is extra uitdagend als er niet over wordt gepraat op de werkvloer. Maar daar komt langzaam verandering in. Het belang van het goed combineren van werk en ouderschap komt meer en meer in het vizier van werkgevers.
Ouders van jonge kinderen kunnen vaak extra steun van hun werkgever gebruiken, maar durven hier vaak niet het gesprek over aan te gaan. Niet zo vreemd, want veel werkgevers staan hier niet open voor. Een gemiste kans, zegt Joyce Knappe (39), directeur van Pro Parents in NRC. Haar bureau adviseert over het goed combineren van werk en ouderschap. Want juist een slimme werkgever weet talent aan zich te binden door ouders goed te begeleiden in deze turbulente fase. Denk trouwens niet dat deze „sleutelfactor” alleen telt voor wie daadwerkelijk kinderen heeft, zegt Knappe.”Millennials zonder partner of kind kijken al om zich heen hoe er met collega’s mét kinderen wordt omgegaan. Als je daar als werkgever niet op inspeelt, vertrekken je beste mensen naar een concurrent die het beter geregeld heeft.” Bovendien raakt het vrouwen én mannen in de organisatie. Veel vaders nemen thuis een groot deel van de zorg op zich – of ze nu minder werken of niet. Ook zij zitten met de vraag hoe ze alle ballen in de lucht houden.
Vicieuze cirkel
Toch worstelen jonge ouders vaak in stilte. Dat merkt Wendy Horsch (40), die in haar rol als organisatiepsycholoog bij TACT adviseurs veel met jonge werkende ouders te maken krijgt. “Vaak is het niet bekend dat ouders met twijfels rondlopen. Of denkt de werkgever ten onrechte dat ze dit soort diepere vragen zelf oplossen.” Horsch somt de veelvoorkomende dillema’s op: wil ik nog wel hetzelfde in mijn werk als eerst? Schaadt zoveel tijd op de crèche mijn baby niet? Presteer ik nog wel goed genoeg in mijn functie? Anderzijds vertellen ouders vaak aan Horsch dat ze hun worstelingen niet eens wíllen delen op hun werk. Ze zijn bang daarop afgerekend te worden en kansen te missen. Of ze willen aan alle verwachtingen blijven voldoen en hun werkgever niet lastig vallen met privézaken.
Niet altijd ten onrechte, want werkgevers reageren soms allesbehalve begripvol. Zo blijft de vicieuze cirkel in stand dat ouders hun sores niet delen en werkgevers niet de steun kunnen geven om hun personeel te laten floreren.
Nieuwe norm
Wat vindt Knappe van het argument dat ouders dit soort dingen zelf moeten oplossen? „Dat is het typische oude denken. Wie daar aan vasthoudt, zal nooit in de voorop lopen”, reageert Knappe. Ze ziet een nieuwe norm ontstaan, waarbij werkgevers wél aandacht hebben voor het onderwerp, zij het met enige schroom. Willen mensen echt dat wij ons hiermee bemoeien, vragen ze dan. “Laten we dat inventariseren onder je medewerkers”, draait Knappe die vraag steevast om.
Wat zijn dan eigenlijk de eerste stappen die een goede werkgever hierin zou moeten zetten? Beseffen dat goede regelingen voor ouders niet een leuk extraatje zijn, maar onderdeel van je strategie, zegt Knappe resoluut. Anders gaat talent verloren. Werknemers die een stap terug doen, een burn-out krijgen, of naar een concurrent vertrekken.
Nieuwbakken ouders hebben bovendien behoefte aan feiten, merkt ze. „Neem de vraag of een baby wel veilig gehecht raakt als beide ouders vier of vijf dagen per week werken. Dan moet je weten hoe hechting ontstaat, en wat de wetenschap daarover zegt. Dat soort kennis moet je als bedrijf in huis halen. En zorgen dat leidinggevenden regelmatig vragen hoe het thuis gaat. Niet alleen na de bevalling, maar ook na een paar maanden of een jaar.”
Abonneer u op onze gratis digitale nieuwsbrief en u ontvangt wekelijks een overzicht van relevante ontwikkelingen rond ouderschapskennis en –ondersteuning
Abonneer u op onze gratis digitale nieuwsbrief en u ontvangt wekelijks een overzicht van relevante ontwikkelingen rond ouderschapskennis en –ondersteuning
