De gang op, naar je kamer of op het time-out-bankje: het zijn bekende methodes om je driftige kind even af te laten koelen. Maar je kunt het ook omdraaien en kiezen voor een time-in. Je blijft dan als opvoeder in de buurt van het kind zodat het veilig zijn gevoelens kan uitdrukken.
Tijdens een driftbui of ruzie zijn ouders vaak geneigd een kind even een time-out te geven. “Maar achter explosief gedrag zitten altijd gevoelens, vaak met verdriet of frustratie”, zegt orthopedagoog en kinder- en jongerencoach Charlotte Borggreve. “Een time-out helpt dan niet om deze gevoelens te plaatsen en verwerken: de frustratie blijft hangen en je weet als ouder niet wat er achter het ongewenste gedrag zit.
Contact op momenten van stress
Met een time-in ga je even zitten bij je kind, vraag je naar zijn gevoelens en help je je kind die gevoelens een plek te geven. Ook geef je alternatieven voor het schreeuwen, slaan of ruzie maken. “Het mooiste moment om de time-in in te zetten is voordat een kind helemaal over zijn toeren is. Als je een time-in gebruikt, geef je ruimte voor de emoties die er op dat moment zijn, en blijf je als ouder emotioneel en fysiek beschikbaar”, vertelt Infant Mental Health Specialist en orthopedagoog Nanniek Bijen. Dit is volgens haar echt iets anders dan het belonen van een kind voor gedrag wat je liever niet ziet. “Het mooie aan een time-in, is dat er contact blijft tussen ouder en kind. Op het moment dat een kind hoog in de stress zit, vertroebelt het brein te veel om gemaakte afspraken nog goed te kunnen herinneren.”
Deze stress kan ontstaan door verschillende dingen. “Bijvoorbeeld frustratie omdat iets niet lukt, boosheid omdat er net iets is afgepakt, verdriet omdat er iets kapot is gegaan of omdat het kind zich niet helemaal veilig voelt op dat moment”, zegt Bijen. Het gevolg kan zijn dat het kind een handeling uitvoert die wij als volwassenen niet prettig vinden: met iets gooien, schreeuwen, iemand slaan, tegen iets aan schoppen.
Gevoelens verwoorden
Je kunt als ouder benoemen wat je bij het kind hebt gezien en wat het kind op dat moment zou kunnen denken en voelen. “Een kind kan moeilijk woorden aan zijn gevoelens hangen: dat is iets wat je moet leren”, aldus Borggreve. Door je kind te leren zijn gevoel uit te spreken, helpt dat beter begrepen te worden door anderen.
Je kunt bijvoorbeeld zeggen: ‘Ik zie dat je ontzettend boos bent omdat het niet lukt om te vragen of jij de auto terug mag’. Zo geef je woorden aan wat je kind voelt, waardoor je het als het ware aan het ondertitelen bent. Door samen te zoeken naar wat een kind nodig heeft om te reguleren, zoals een knuffel, rustig een boekje lezen, samen zitten en niets doen, leert het kind wat het zelf nodig heeft om gevoelens te kunnen reguleren.
“Met een time-in beloon je kinderen niet voor het gedrag wat je liever niet wil zien”, merkt Bijen op. “Hier kom je zeker op terug, maar op het moment dat het kind zo hoog in emoties en stress zit gaat deze boodschap waarschijnlijk toch niet landen. Het is van belang om eerst te kalmeren en vanuit veiligheid en rust te herstellen en repareren. Besef dat de inzet en het effect van een time-in tijd kost: het gedrag van het kind is niet na één time-in anders.”
Bron: nu.nl
Zie ook:
Abonneer u op onze gratis digitale nieuwsbrief en u ontvangt wekelijks een overzicht van relevante ontwikkelingen rond ouderschapskennis en –ondersteuning
