Jeugdzorg ervaart grote druk door toeloop van kinderen van gescheiden ouders

Kinderen van gescheiden ouders zijn oververtegenwoordigd in alle vormen van jeugdhulp, jeugdbescherming en jeugdreclassering. Dat blijkt uit onderzoek van Significant Public dat minister Franc Weerwind voor Rechtsbescherming naar de Tweede Kamer heeft gestuurd. Een gezamenlijke visie op hulp bij scheiding verdient prioriteit.

Significant Public analyseerde de zogenaamde CBS-microdata: geanonimiseerde gegevens over individuele Nederlanders. De onderzoekers combineerden informatie over het gebruik van jeugdhulp, jeugdbescherming en jeugdreclassering in 2018 met gegevens over het wel of niet gescheiden zijn van de betrokken ouders.

Vooral bij jeugdhulp met verblijf en bij jeugdbescherming is het aandeel van kinderen van gescheiden ouders groot. Zo heeft in de pleegzorg slechts 7 procent van de kinderen ouders die niet zijn gescheiden. Van de resterende 93 procent waren de meeste ouders al gescheiden toen het kind pleegzorg kreeg of hadden de ouders nooit samengewoond. Bij andere vormen van jeugdhulp met verblijf had 25 procent van de kinderen ouders die nog bij elkaar waren. Voor de gehele bevolking van Nederland geldt dat 67 procent van de kinderen samenwoont met beide ouders.

Specialistische ggz

De onderzoekers keken ook naar de relatie tussen jeugdzorg en specialistische geestelijke gezondheidszorg voor ouders. Als een ouder specialistische ggz krijgt, is in dat jaar de kans op jeugdhulp zonder verblijf voor een kind twee tot drie keer zo groot als wanneer ouders geen ggz krijgen. De kans op jeugdhulp zonder verblijf is nog groter wanneer beide ouders specialistische ggz krijgen.

Verschillende domeinen

Veel professionals krijgen dus te maken met gezinnen waarvan de ouders uit elkaar zijn. Maar het omgekeerde geldt ook, zegt Harmke Bergenhenegouwen van het Nederlands Jeugdinstituut. ‘Juist bij een scheiding krijgen gezinnen te maken met veel professionals uit verschillende domeinen. Niet alleen jeugdprofessionals werken met deze gezinnen, maar ook  huisartsen, leerkrachten, psychologen en vaak advocaten, financiële adviseurs en rechters. Die professionals uit verschillende domeinen weten van elkaar niet wie betrokken is en er ontbreekt vaak een gezamenlijke visie op wat een gezin in scheiding nodig heeft.’

Al die contacten leveren veel verschillende en soms ook tegenstrijdige adviezen op. ‘Dat is voor zowel de gezinnen als de professionals lastig en kan het scheidingsproces vertragen. Daarom is het voor gezinnen in scheiding extra belangrijk dat professionals een gezamenlijke visie hanteren op hulp bij scheiding. En dat ze met ouders en kinderen een plan maken dat ruimte biedt voor de verschillende hulpvragen.’

Meer informatie

• Kamerbrief over personen- en familierecht
• Rapport Relatie tussen scheidingen, GGZ-gebruik en jeugdzorggebruik

Bron: Nji.nl

Zie ook:

• Benader complexe scheiding als duurzaam veranderproces’
• Gezamenlijke toegang ouders versnelt scheidingsprocedure