“Hi, ik zit naar ‘Zorgen voor Indy’ te kijken. Moet aan je denken. Niet alleen al die ellende met het vervoer, maar alles. En dat de hele dag. Je hebt niks aan deze app, maar ik leer veel over het leven hiernaast ons.”
Het is een appje van mijn buurvrouw. Ze heeft naar de documentaire van Zembla over Indy gekeken, waarin de (over)belasting van ouders van zorgenkinderen aan de kaak wordt gesteld. Indy is een ontwapenend en heel druk meisje met dagelijks veel gedragsproblemen. Even ben ik geneigd te sputteren dat deze ouders het veel zwaarder hebben dan wij. Wat misschien ook wel zo is, maar daar gaat dit appje niet over.
Dit appje gaat over je even inleven in het leven naast je. Je even verplaatsen in wat daar gebeurt, en dat dan laten weten. Dat je die moeite hebt gedaan.
Ouders van zorgenkinderen ontmoeten veel onhandige reacties. Van nooit een vraag stellen tot een opgewekt “misschien groeit ze er nog wel overheen?”, wat bij de meeste aandoeningen niet echt een waarschijnlijk scenario is. Ik heb me daar jaren enorm aan geërgerd en boos over gemaakt. Ik interpreteerde het als desinteresse.
Maar ik heb me in de loop van de jaren gerealiseerd dat het eerder angst en onmacht is. Angst voor de confrontatie met het gegeven dat succes niet maakbaar is en dat, ook al heb je alles mee in het leven, het lot je ongenadig hard kan treffen. Want “als het haar kan treffen, kan het mij ook treffen”. En daar komt de onmacht bij om iets aan de zwaarte van dat lot te doen. Die angst en onmacht verlammen mensen soms. En dan bellen ze niet meer of zeggen onnozel optimistische dingen.
Toch lost dat inzicht mijn probleem niet op. Want ik zit nog steeds met die donkere wolk in mijn leven, die donkere wolk die zo vaak over het hoofd gezien wordt. De donkere wolk waarvan ik weet dat niemand die kan oplossen (en dat verwacht ik ook niet) en waarvan ik ook best begrijp dat die spannend is. Maar als je daar langs weet te gaan, die onmacht en angst kunt passeren, en zomaar een appje stuurt, dan geef je ons ouders een enorm cadeau.
Je laat zien dat je hem ziet, die donkere wolk. En dat geeft zoveel lucht.
© Leontien Sauerwein (www.leontiensauerwein.com)
Abonneer u op onze gratis digitale nieuwsbrief en u ontvangt wekelijks een overzicht van relevante ontwikkelingen rond ouderschapskennis en –ondersteuning
