Elk jaar worden er naar schatting tussen de 150 en 800 jongeren met een migratieachtergrond achtergelaten in het buitenland. Wat drijft ouders om dit hun kinderen aan te doen? En hoe kunnen professionals in hulpverlening, onderwijs en opvoedondersteuning achterlating voorkomen? Een nieuwe handreiking biedt professionals aangrijpingspunten om achterlating te signaleren en voorkomen.
De handreiking is het resultaat van een verkennend onderzoek door KIS en het Landelijk Knooppunt Huwelijksdwang en Achterlating (LKHA). Achterlating is een ingrijpende en traumatische ervaring die jongens en meiden vanaf twaalf jaar, maar vooral in de leeftijd van dertien tot zeventien, treft. “Hoewel achterlating al veel langer voorkomt, hebben professionals en instanties pas sinds een paar jaar écht oog voor de ernst ervan”, zegt KIS-onderzoeker Eliane Smits van Waesberghe. Zij voerde samen met het LKHA het verkennende onderzoek uit en schreef een handreiking met tips en adviezen voor professionals om achterlating te voorkomen.
Opvoedproblemen
Het LKHA zag de afgelopen jaren dat achterlating vaak een gevolg is van problemen bij de opvoeding. Het verkennende onderzoek bevestigde dit. Diny Flierman, manager van het LKHA: “Voor ouders met een migratieachtergrond kan het ingewikkeld zijn om hun kinderen op te voeden in een andere cultuur dan waarin zij zelf zijn grootgebracht. Kinderen leren sneller de (nieuwe) taal, zijn mondiger, hebben andere omgangsvormen, normen en opvattingen. Als ouders de ontwikkelingen van hun kinderen niet meer kunnen bijbenen, ontstaan vaak de problemen. Ouders zijn dan soms bang om de grip te verliezen. Zij zien het achterlaten van hun kind in het buitenland, vaak in het land van herkomst, dan als laatste redmiddel.”
Onmacht
“Soms is er wel hulpverlening aanwezig in het gezin, maar deze sluit dan vaak niet goed aan bij de wensen en behoeften van de ouders”, vertelt Flierman. “Uit onmacht kiezen ouders er dan voor hun kind achter te laten, zodat het in het buitenland de ‘juiste manieren’, passend bij de cultuur en het geloof van de ouders, kan aanleren.” Ouders kunnen ook overgaan tot achterlating uit angst dat hun kind door hulpverleningsinstanties van hen wordt weggenomen. Of het gebeurt naar aanleiding van een gedwongen huwelijk.
Voorkomen
“De gevolgen voor jongeren die zijn achtergelaten in het buitenland zijn zo ernstig en ingrijpend dat het van groot belang is om achterlating te voorkomen”, zegt Flierman. “Ook als jongeren veilig terugkeren, staat hun leven op de kop. Minderjarigen kunnen niet terug naar hun ouders omdat die in ieder geval tijdelijk uit het gezag zijn gezet. Deze kinderen belanden in een pleeggezin of gaan naar een jeugdzorginstelling.”
Handreiking
Om achterlating te voorkomen bevat de handreiking een handig overzicht met tips voor professionals. Daarbij is een onderscheid gemaakt tussen deskundigen die werkzaam zijn binnen de opvoedondersteuning, het onderwijs en de hulpverlening. Volgens Smits van Waesberghe wordt er op het gebied van achterlating nog te veel gemist. ‘”oms hebben ouders een valse verklaring van de huisarts waarin staat dat hun kind niet meer naar school kan of geven zij aan dat hun kind nu naar een andere school gaat. Maar is dat werkelijk zo? Is er bijvoorbeeld een bewijs van inschrijving van de nieuwe school?”
Verder lezen
Dit is een verkorte versie van het bericht op de website van KIS. Lees verder >
Abonneer u op onze gratis digitale nieuwsbrief en u ontvangt wekelijks een overzicht van relevante ontwikkelingen rond ouderschapskennis en –ondersteuning
